میرشکاری, بهرام. (1391). اختصاص بیوماس به اندام های هوایی تاج خروس در تداخل با سه رقم آذرگل، هایسان و آلستار آفتابگردان. یافته های نوین کشاورزی, 6(شماره 4 (تابستان 1391) 24), 379-393.
بهرام میرشکاری. "اختصاص بیوماس به اندام های هوایی تاج خروس در تداخل با سه رقم آذرگل، هایسان و آلستار آفتابگردان". یافته های نوین کشاورزی, 6, شماره 4 (تابستان 1391) 24, 1391, 379-393.
میرشکاری, بهرام. (1391). 'اختصاص بیوماس به اندام های هوایی تاج خروس در تداخل با سه رقم آذرگل، هایسان و آلستار آفتابگردان', یافته های نوین کشاورزی, 6(شماره 4 (تابستان 1391) 24), pp. 379-393.
میرشکاری, بهرام. اختصاص بیوماس به اندام های هوایی تاج خروس در تداخل با سه رقم آذرگل، هایسان و آلستار آفتابگردان. یافته های نوین کشاورزی, 1391; 6(شماره 4 (تابستان 1391) 24): 379-393.
اختصاص بیوماس به اندام های هوایی تاج خروس در تداخل با سه رقم آذرگل، هایسان و آلستار آفتابگردان
دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تبریز، گروه زراعت، تبریز، ایران
چکیده
به منظور تعیین اثر سه رقم آفتابگردان روی اختصاص بیوماس در اندامهای هوایی تاجخروس آزمایشی دوساله در تبریز با استفاده از طرح افزایشی بهصورت فاکتوریل با سه عامل رقم آفتابگردان (آذرگل، هایسان و آلستار)، تراکم تاجخروس (3/8، 25 و 7/41 بوته در مترمربع) و زمان سبز شدن آن (همزمان، 15 و 30 روز بعد از آفتابگردان) اجرا شد. تجزیه مرکب دادهها با استفاده از نرم افزارMSTAT-C و مقایسه میانگینها با آزمون دانکن انجام شد. نتایج نشان داد که در رقم آلستار تعداد شاخههای جانبی تاجخروس بهویژه در تراکمهای 25 و 7/41 بوته علفهرز در مترمربع نسبت به رقم هایسان افزایش قابل توجه نشان داد. در رقم آلستار تأثیر تراکم تاجخروس نسبت به زمان سبز شدن آن روی وزن خشک اندامهای هوایی بیشتر بود. سهم برگ از وزن کل اندامهای هوایی علفهرز در تیمار حضور تمام فصل 7/41 بوته آن در مترمربع در سه رقم بهترتیب 15%، 5/17% و 8/20% بود. در رقم آلستار به ازای هر هفته زودتر سبز شدن تاجخروس اختصاص بیوماس به ساقه 6 گرم در مترمربع افزایش یافت. در هر سه رقم مورد مطالعه، سهم گل آذین تاجخروس از بیوماس کل آن با تأخیر در زمان سبز شدن افزایش نشان داد، که بایستی در مدیریت این علف هرز در مزارع آفتابگردان مورد نظر قرار گیرد.
- اصغری، ج. و چراغی، غ. 1379. دوره بحرانی کنترل علف های هرز ذرت دانه ای در شرایط استان کرمانشاه. چکیده مقالات ششمین کنگره زراعت و اصلاح نباتات ایران، دانشکده کشاورزی، دانشگاه بابلسر. ص. 579.
2- شاهوردی، م.، حجازی، ا. و رحیمیان مشهدی، ح. 1381. تعیین دورهبحرانی کنترل علفهایهرز در آفتابگردان رقم رکورد. مجله علوم زراعی ایران، جلد چهارم، شماره سوم.
3- صانعی شریعت پناهی، م. 1382. علف های هرز رایج خاور نزدیک. انتشارات نشر آموزش کشاورزی.
4- عباس دخت، ح. 1382. بررسی اکوفیزلویوژیک رقابت تاج خـــروس(Amaranthus retroflexus L.) با ســویا (Glycine max L.) . رساله تحصیلی دکتری تخصصی زراعت، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تهران، 210ص.
5- مبین، ص. 1378. رستنی های ایران، فلور گیاهان آوندی. جلد دوم، انتشارات دانشگاه تهران.
6- محمودی، س. 1382. بررسی اکوفیزلویوژیک رقابت سلمهتره(Chenopodium album L.) با ذرت (Zea mays L.). رساله تحصیلی دکترای تخصصی زراعت، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تهران. 210 ص.
7- هادیزاده، م. ح. 1382. تاجخروس: شناخت و مبارزه. نشریهترویجیوزارتجهادکشاورزی، معاونتترویج و نظام بهرهبرداری. 24 ص.
8- Bhowmick, P. C. 1997. Weed biology: Importance to weed management. Weed Sci. 45: 349- 356.
9- Bielinski, M. S. 2003. Interfernce of Amaranthus hybridus and Portulaca oleracea on lentile. Weed Tech. 2: 111-115.
10- Brusko, I., Smith, E. C. and Murphy, S. D. 2005. Interference of soybean cultivars with Alopecurus muosuroides. Weed Sci. 49: 85-92.
11- Elbers, D. B. and Dekruyf, H. N. 1979. Competition between Hordeum vulgare L. and Chenopodium album L. with different dates of emergence of Chenopodium album L. J. of Agric. Sci. 27: 13-26.
12- Gossett, J. 1991. Amaranthus species in sunflowerfields. Weeds Today. 18: 15-18.
13- Gupta, O. P. 2004. Modern weed management. Agrobios Publ., India, 339p.
14- Hager, A. G., Wax, L. M., Simmons, F. W. and Stoller, E. W. 1997. waterhemp management in agronomic crops. Univ. of Illinois Bulletin. P: 12.
15- Knezevic, S. Z. and Horak, M. J. 1999. Estimates physiological determinates for Amaranthus retroflexus. Weed Sci. 47: 291-296.
16- Mc Lachlan, S. M., Tollenaar, M., Swanton, C. J. and Weise, S. F. 2003. Effect of corn-induced shading on dry matter accumulation, distribution and architecture of redroot pigweed (Amaranthus retroflexus). Weed Sci. 41: 568-573.
17- Murphy, S. D., Yakubu, Y., Weise, S. F. and Swanton, C. J. 1996. Effect of planting patterns and inter-row cultivation on competition between corn (Zea mays) and late emerging weeds. Weed Sci. 44: 856-870.
18- Patterson, D. T. 1985. Comparative ecophysiology of weeds and crops. I: Reproduction and ecophysiology. Boca Raton. CRC Press.
19- Rafael. A. M., Randall, S. C., Michael, J. H. and John, B. J. 2001. Interference of palmer amaranth in corn. Weed Sci. 49: 202-208.
20- Rohris, M. and Stunzel, H. 2001. Canopy development of Chenopodium album in pure and mixed stands. Weed Res. 41: 111-128.
21- Rajcan, I., AghaAlikhani, M., Swanton, C. J. and Tollenaar, M. 2002. Development of redroot pigweed is influenced by light spectral duality and quantity. Crop Sci. 42: 1930-1936.
22- Shurrteff, J. L. and Coble, H. D. 1985. The interaction of soybean (Glycine max) and five weed species in the greenhouse. Weed Sci. 33: 669-672.
23- Staniforth, D. W. and Weber, C. R. 1986. Effect of annual weeds on the growth and yield of soybeans. Agron. J. 48: 467-471.
24- Tranel, P. and Murphy, S. D. 2003. Interference of soybean with Amaranthus retroflexus in monoculture and intercropping. Weed Sci. 50: 103-109.
25- Van Gessel, M. J. and Renner, K. A. 1995. Redroot pigweed (Amaranthus retroflexus ) and barnyard grass (Echinochloa crus-galli) interference in potatoes (Solanum tuberosum). Weed Sci. 38: 338-343.
ابتدای صفحه